´Embedden´ mag, maar niet van illegaal gepubliceerd materiaal

Onderstaande bijdrage – over de regels rond ´embedden´ – is geschreven door BDU-directiesecretaris en jurist Marnix Kreijns. Belangrijke informatie en een waarschuwing voor iedereen die werkzaam is in ´onze´ sector.

Zoals we weten is ´embedden´ legaal. Embedden is een chique vorm van ´linken´. Het is het integreren van een (deel van) van een externe webpagina in een eigen webpagina. Bijvoorbeeld een filmpje van YouTube toevoegen, zodanig dat het lijkt dat het filmpje onderdeel is van de eigen pagina. Dat mag dus.

Maar is het embedden van beeldmateriaal, dat inbreuk maakt op het auteursrecht, ook toegestaan? Het antwoord op die vraag is voor particulieren anders dan voor bedrijven. Een particulier schendt geen auteursrecht door te linken naar een schendende bronpublicatie (of deze te embedden) wanneer vaststaat dat hij niet wist en niet kon weten dat de bronpublicatie in strijd is met het auteursrecht.

Voor een bedrijf (´entiteit die met winstoogmerk operereert´) ligt dat anders. Uit jurisprudentie blijkt dat rechters van mening zijn dat een professionele organisatie de status van waar zij naar linkt en wat zij embeddet behoort te weten. Daarom zal een professioneel bedrijf, zoals BDUmedia, moeten kunnen bewijzen dat het niet kon weten van de inbreukmakende status van de bronpublicatie. Met andere woorden: wij hebben een onderzoeksplicht ten aanzien van beeldmateriaal, waarnaar wij linken en dat wij embedden. Want als je die niet hebt onderzocht, kun je niet bewijzen dat je niet kon weten van de inbreukmakende status van de bronpublicatie.

In de praktijk betekent dit dat je ofwel uit de bronsite af moet kunnen leiden dat het om rechtmatig gepubliceerd materiaal gaat. Ofwel dat je – bij twijfel – navraag moet doen bij de bronsite. Anders loop je het risico inbreuk te maken op het auteursrecht van een ander.