Hoe een BDU-freelancer een landelijke discussie over de Holocaust ontketent

Als freelancer bij BDUmedia realiseer je vaak niet wat jouw artikel teweeg kan brengen, zowel regionaal als nationaal. Richard van de Velde uit het Gelderse Beusichem kan daarover meepraten.  Op verzoek vertelt hij zijn bijzondere verhaal.

,,Twee weken geleden schreef ik een artikel  over Betje Honders, een Jehovah’s Getuige uit Maurik, die was omgekomen in Auschwitz. Na tientallen uren onderzoek krijg ik altijd een speciale band met mijn onderwerp of persoon. Het was nu niet anders. Ik herinnerde mij dat er in 2018 een Holocaustmonument in Amsterdam zou komen en ik wilde gebruik maken van de mogelijkheid op hun website om de naam van Betje voor €50 te adopteren. Tot mijn verbijstering werd mijn verzoek door het organiserend comité afgewezen, omdat alleen de namen van vermoorde Joden, Roma of Sinti kunnen worden geadopteerd. Alleen zij zijn slachtoffers van de Holocaust, volgens hun definitie. Jehova’s waren dat volgens haar niet, want zij konden zich redden door hun geloof af te zweren. Ik hoefde er ook niet op de rekenen dat het Comité er anders over zal denken, werd mij medegedeeld.
Gemakshalve ging het Comité eraan voorbij, dat Betje en de meesten van haar geloofsgenoten dat juist niet hadden gedaan en vaak naamloos in diverse concentratiekampen waren omgekomen.

 

In mijn verontwaardiging over hun reactie heb ik vervolgens alle landelijk dagbladen, omroepen en enkele politieke partijen over mijn ervaringen met het Comité ingelicht. Het gevolg was dat vorige week de NRC (2x), De Telegraaf, Trouw en Parool (2x) uitgebreid hierover hebben bericht. De NRC heeft er zelfs op 24 februari het hele redactionele ‘Commentaar’ (lees hier) aan gewijd. Er komt nu werkelijk een discussie op gang over het begrip Holocaust.

Zonder dat de redactie van Stad Buren.nl en Stad Tiel.nl op de hoogte was van deze commotie, publiceerde zij juist in deze periode mijn bovengenoemde artikel. Ze hadden geen beter moment kunnen kiezen.

 

Betje Honders kan nu zelfs met recht een Holocaustslachtoffer genoemd worden, dankzij een tip van een Amsterdamse jurist. Zij memoreerde mij aan resolutie 60/7 van de Verenigde Naties uit 2005. In die resolutie verwijst het woord ‘holocaust’ naar alle moorddadigheden van het naziregime, verklarende:

“the Holocaust, which resulted in the murder of one-third of the Jewish people along with countless members of other minorities, will forever be a warning to all people of the dangers of hatred, bigotry, racism and prejudice.”

Een resolutie van de General Assembly maakt deel uit van het (geschreven) volkenrecht. Daar kun je toch niet omheen en dat naast je neerleggen, nietwaar?

Het organiserend comité heeft natuurlijk het recht om zelf te bepalen voor welke groep het monument is bedoeld, maar noem het daarom niet een monument voor alle holocaustslachtoffers. En na VN-resolutie 60/7 zeker niet meer.

Op de website van het Holocaust Namen Monument staat nog steeds: ‘Daarmee krijgt Nederland eindelijk een monument waar ALLE Nederlandse slachtoffers van de naziterreur kunnen worden herdacht’.  Zou dat dan eindelijk bewaarheid worden?

 

Ik hoop dat mijn collega-freelancers bij BDU hieruit inspiratie opdoen en nog veel mooie bijdragen zullen leveren aan de diverse redacties.”

 

Vriendelijke groet,
Richard van de Velde

Geplaatst op 5 maart 2017