In memoriam Hans Papenburg: 'Altijd enthousiast en een inspiratiebron'

,,Humorvol, authentiek, altijd opgewekt, een fijne kerel die alles wilde ontdekken, een rasjournalist die het geweldig vond erop uit te gaan en altijd zijn oprechte interesse in anderen toonde…” Volslagen onverwacht is oud-redacteur en chef Hans Papenburg van de Barneveldse Krant woensdagnacht op 56-jarige leeftijd in het ziekenhuis overleden.

André van der Velde

Richard Hald – Voorthuizenaar, oud-politieagent en via zijn vrouw aangetrouwd familielid van Hans – kan het nog niet bevatten. ,,Een week geleden hoorden we dat Hans zich al een tijdje niet lekker voelde. Hij liet zich onderzoeken en een dag of vier geleden kreeg hij een heel slecht bericht: longkanker. Dat het daarna zo snel zou gaan is bizar. Nog heel onwerkelijk en verschrikkelijk voor zijn vrouw Lia en hun drie kinderen,”

Hans Papenburg was bijna twintig jaar oud toen hij bij de Barneveldse Krant kwam, als leerling journalist. Een journalistieke achtergrond had hij niet, maar hij was door zijn Barneveldse vriendin – zijn grote liefde – en latere vrouw Lia gewezen op de vacature, die hem wel aansprak. Oud-hoofdredacteur Jur van Ginkel, diep getroffen door het overlijden, weet nog goed zijn eerste indruk van de jongeman. ,,Hij kwam over als een spontane en leergierige sollicitant, die uitstraalde dat alleen hij en niemand anders geschikt zou zijn voor die functie. En dat goedlachse en spontane heeft hij altijd gehouden, dat was kenmerkend voor ‘de Paap’. Hij was niet iemand voor het knalharde nieuws, hij was vooral geïnteresseerd in het menselijke aspect, dus wat hen bezighoudt.”

Binnen de redactie is zijn verslag van de Elfstedentocht in 1986 legendarisch, weet Van Ginkel. Door slim redeneren kwam hij er namelijk achter dat de geruchten klopten en dat niemand minder dan de jonge kroonprins Willem Alexander meedeed onder de naam Willem van Buren. De Paap wachtte hem geduldig op een strategische plek op om vervolgens – de lijfwachten negerend – een stukje met hem mee te schaatsen en hem ondertussen te interviewen. ,,Dat was puur toeval, maar het was wel een primeur die we uitvoering op de voorpagina hebben gehad, mét foto van Hans die met een notitieblokje in zijn hand de kroonprins interviewde.”

Een ander verhaal dat Papenburg typeert, is een nachtje meelopen met ‘bureau Warmoesstraat’, het toenmalige politiebureau op de Wallen in Amsterdam. Hald werkte daar destijds en begeleidde hem. Met een glimlach denkt hij terug aan die nacht, ergens eind jaren tachtig. ,,We gingen van incident naar incident en Hans zat achterin de auto. Gaandeweg de nacht werden de incidenten heviger en kregen we te maken met drugdealers en junks. Op een gegeven moment werden wapens getrokken en op de auto geslagen. Toen had hij het wel ‘dun”’, zegt Hald met een glimlach. ,,We hebben er na afloop hard om gelachen. Sowieso als we elkaar zagen, was het altijd lachen.”

Hans was een echte sfeermaker, zegt ook Geeke Jansen van het Barneveldse saxofoonorkest SaxUs. ,,Als hij er was, was het gelijk gezellig”, vertelt ze. ,,En hij was een gepassioneerd saxofonist: Je gaf hem een sax en hij speelde, het maakte niet uit waar. Zo speelden we een keer na een concert op de reis terug naar huis, bij een tankstation. Zonder Hans hadden we dat nooit gedaan. ​Ik zal hem heel erg missen.”​

In maart 1989 maakte Papenburg de overstap te maken naar het Noord-Hollands Dagblad, maar de vrijheid die lonkte als journalist op Texel bleek in de praktijk minder rooskleurig. Hij keerde begin 1991 terug bij de BDU om in Putten en Ermelo een kabelkrant op te zetten, gevolgd door het opzetten van nieuwsblad De Puttenaer. Hij ging met zijn gezin ook in Putten wonen.

In 2000 werd hij chef van de Barneveldse Krant. Na een woelige periode op de redactie legde hij zijn functie in 2005 neer om eerst een korte periode aan de slag te gaan als rechtbankverslaggever. Daarna werd hij hoofdredacteur van het magazine Motorboot. Maar die overgang ging niet helemaal soepel. ,,Er was enig duw- en trekwerk nodig om de kanovaarder in de richting van de gemotoriseerde watersport te krijgen”, memoreert Van Ginkel. ,,Hij haalde zijn neus ervoor op en heeft zelfs twee keer ‘nee’ tegen deze functie gezegd, maar toen hij het roer eenmaal in handen had viel alles op zijn plaats. Ik zag dat letterlijk gebeuren toen we in Dresden waren en hij met hoge snelheid een nieuwe motorboot mocht testen op de Elbe. Toen ik de fonkeling in zijn ogen zag, wist ik dat hij helemaal zijn stekkie had gevonden.” Voor Motorboot reisde hij de wereld over en hij kwam altijd terug met stoere verhalen.

,,Hans bleek de juiste man op de juiste plek”, zegt oud-BDU-directeur Ton Roskam, die Papenburg al zo’n 35 jaar kent en de afgelopen twee jaar intensief met hem heeft samengewerkt nadat Motorboot Magazine van de BDU overging naar Roskam Media. ,,We waren verbijsterd toen we van zijn overlijden hoorden. In- en intriest. Achteraf gezien zagen we misschien al de afgelopen maanden wat signalen dat er iets met hem aan de hand was, maar Hans was Hans: hij wilde er zelf niets van weten.”

Roskam is een goede collega en goede vriend verloren. ,,Iemand die altijd enthousiast was en anderen wist te inspireren. Hans heeft nationaal en internationaal de contacten enorm uitgebreid en hij wordt door zijn vakmanschap, onafhankelijkheid en eerlijkheid door iedereen gerespecteerd. We waren het trouwens lang niet altijd met elkaar eens en hebben met elkaar scherpe discussies gevoerd, maar daar kwam altijd iets moois uit.”

Van Ginkel geeft het treffend weer: ,,Met Hans heeft de journalistiek een sociaal betrokken schrijver, een plezierig collega en een oprecht mens verloren.”

Geplaatst op 4 augustus 2017